21 lutego 2014 r.
(piątek)
godz. 19:00 - wpuszczanie na salę
godz. 19:30 - support
godz. 20:30 - Dezerter
sala ZEBRA
Ełckiego Centrum Kultury
bilet: 20 zł/25 zł
(przedsprzedaż/w dniu koncertu)
Pod koniec 1983 roku Dezerter nagrał singla dla Tonpressu: „Ku przyszłości" (4 utwory: „Ku przyszłości", „Spytaj milicjanta", „Szara rzeczywistość", „Wojna głupców"). Jednak brak możliwości nagrania pełnej płyty skłoniły muzyków do założenia własnego miniwydawnictwa Tank Records. Jego nakładem ukazały się dwie kasety: „Jeszcze żywy człowiek" (koncert z Jarocina'84) i „Izolacja" (koncert Dezertera z Hybryd plus utwory nowofalowych zespołów radzieckich). W 1985 roku odszedł z zespołu Stepa, zastąpiony wkrótce przez Pawła Piotrowskiego. W następnym roku ze śpiewania zrezygnował Skandal (zmarł w 1995). Funkcję wokalisty ponownie przejął Robal. W 1985 roku ukazały się dwie składankowe płyty: „Fala", na której obok m.in. utworów Siekiery, Kryzysu czy Izraela, znalazły się też utwory Dezertera: „Nie ma zagrożenia" i „Plakat" oraz „Jak punk to punk", na której pojawiły się piosenki „Nie ma nas" i „Uległość".
Rok 1987 przyniósł wydanie w USA przez Maximum Rock'n'Roll pierwszej długogrającej płyty Dezertera – „Underground Out Of Poland". Dzięki operatywności ówczesnego menedżera grupy – Maćka Chmiela – w 1987 r. został nagrany pierwszy (ocenzurowany) LP „Kolaboracja".
Rok 1989 to kolejna płyta „Kolaboracja II", a 1990 – „Wszyscy przeciwko wszystkim" (wydana w Polsce i we Francji) oraz dwumiesięczna trasa po Szwajcarii, Niemczech, Francji, Holandii, Japonii. Dwa lata później ukazał się album „Blasfemia", a w 1993 r. „Jak powstrzymałem III wojnę światową" – zbiór archiwalnych nagrań Dezertera oraz cztery piosenki z udziałem Katarzyny Nosowskiej. W 1993 r. po raz kolejny nastąpiła zmiana basisty, na miejscu Pawła na krótko pojawił się Mariusz „Zyziek" Zych. Latem 1994 roku Dezerter (w składzie: Robert Matera i Krzysiek Grabowski) nagrał album „Ile procent duszy?".
W tym samym roku powstał film o grupie: „Dezerter – nie ma zagrożenia" (zrealizowany przez Pawła Konnaka). Kolejna płyta zespołu: „Deuter" (1995) to przypomnienie utworów zespołu Deuter zaśpiewanych przez Pawła „Kelnera" Rozwadowskiego. Na basie zagrał Tony von Kinsky (zrezygnował z grania w zespole w 1999 i został zastąpiony przez Jacka Chrzanowskiego). Kolejne albumy to: „Mam kły mam pazury" (1996), „Ziemia jest płaska" (1997) i „Decydujące starcie" (2001), który po raz kolejny został nagrany w dwuosobowym składzie: Matera-Grabowski.
Rok 2002 obfitował w ciekawe koncerty, z których najważniejsza była trasa po Belgii, Holandii i Anglii z francuskim zespołem La Fraction. Największym wydarzeniem w jej trakcie był wspólny występ w londyńskiej Astorii dla kilku tysięcy osób. Na większości koncertów w 2002 r. gościnnie występowała Katarzyna Nosowska. W tym roku ukazały się również kompaktowe wznowienia archiwalnych płyt zespołu. Rok 2003 to m.in. trasa koncertowa z Moskwą, a także udział w festiwalu PRL w Warszawie i Katowicach. Dezerter zagrał tam obok m.in. KSU, Armii i Kultu.
W czerwcu 2004 r. ukazała się płyta: „Nielegalny zabójca czasu". Jest to pierwsza płyta nagrana z nowym basistą Jackiem Chrzanowskim. Znalazło się na niej 14 utworów. Produkcją i organizacją nagrań zajął się sam zespół. Album był promowany jesienną trasą koncertową, na której gościem była grupa Akurat.
W kwietniu 2005 r. ukazało się pierwsze w historii zespołu DVD. Płyta zawiera zapis koncertu na X Przystanku Woodstock w Kostrzynie nad Odrą. Zamieszczono na nim również wywiad z zespołem ilustrowany archiwalnymi materiałami.
Wiosną 2006 r. zespół zagrał kilka koncertów w Polsce i Niemczech (Berlin, Brema, Hamburg). 24 kwietnia miał swoją premierę dwupłytowy album „Punk's Not Jazz", na którym zebrane zostały najpopularniejsze piosenki Dezertera. Wydawnictwo związane było z 25. urodzinami zespołu.
W kolejnych latach Dezerter prowadził głównie działalność koncertową. Wśród najważniejszych występów wymienić można: festiwale: Rock For People w Czechach (2006), Jarocin (2007), OFF Festival (2007), Węgorzewo (2008), koncerty w Edynburgu (2008), w Warszawie – akcja „Ratuj Tybet" (2008) i Berlinie (2009).
W maju 2009 r. zespół zarejestrował piosenkę „Śpiew murów" do słów Tadeusza Gajcego, która ukazała się na płycie „Gajcy" wydanej przez Muzeum Powstania Warszawskiego, przypominającej wiersze poety w aranżacjach polskich zespołów alternatywnych.
W listopadzie 2009 r. grupa wystąpiła w USA (Nowy Jork i Chicago). W Nowym Jorku Dezerter był gościem festiwalu „Walc Rebeliantów: Muzyka Undergroundowa zza Żelaznej Kurtyny", współorganizowanego przez Instytut Kultury Polskiej. Impreza, wsparta panelem dyskusyjnym z udziałem muzyków, przybliżała Amerykanom życie społeczne i kulturalne w Europie Wschodniej przed rokiem 1989.
Kolejne miesiące to praca nad nowymi piosenkami zwieńczona sesją nagraniową w lipcu i sierpniu 2010 r. W międzyczasie zespół wystąpił na trzech ciekawych imprezach: w Toruniu w ramach festiwalu filmowego Tofifest (piosenki Dezertera pojawiły się w dwóch znakomitych polskich filmach: „Dom zły" i „Wszystko co kocham"), w Jarocinie ze specjalnym programem „Kłam TV", a także na Puntala Rock Festival w Finlandii.
Nowy album zatytułowany „Prawo do bycia idiotą" ukazał się w październiku 2010 r. i był promowany piosenkami „Jesteśmy sektą" i „Ratuj swoją duszę". Po jesienno-wiosennej trasie koncertowej, która objęła również po raz pierwszy Dublin, Dezerter wystąpił na Seven Festival w Węgorzewie i na OFF Festivalu w Katowicach. W listopadzie 2011 ukazał się zapis słynnego występu w Jarocinie'84. Koncert „Jeszcze żywy człowiek, Jarocin'84 Live" do tej pory znany jedynie z kasety został wydany w wersji CD i LP. A jesienią 2012 r. na półki sklepów powróciły reedycje albumów: „Kolaboracja", „Wszyscy przeciwko wszystkim" i „Blasfemia".
Rok 2013 przyniósł kolejne koncerty i rozpoczęcie prac nad nową płytą.
Dezerter to:
Robert Matera – gitara, śpiew
Krzysiek Grabowski – perkusja, teksty
Jacek Chrzanowski – bas
| I ślubuję, że Cię nie opuszczę… |
| Prezydent Ełku po raz pierwszy w tym roku wręczył medale za długoletnie pożycie małżeńskie. Do grona Ambasadorów miłości 16 czerwca 2016 r. dołączyło trzynaście kolejnych par, które wspólnie przeżyły co najmniej 50 lat. Małżonkowie uchylili też rąbka tajemnicy, jaką jest recepta na udane wspólne życie. |